δεν είναι δυνατόν, δεν μπορεί, κάτι πάει πολύ στραβά με τη ζωή και την βιώνουμε λάθος
άγχος μέρα νύχτα τρέχουμε δεν φτάνουμε ποτέ στον προορισμό μας μόνο βλέπουμε τα όνειρα να
τρέχουνε εμπρός μας.. μα πατιούνται από αυτοκίνητα
κινητά τηλέφωνα έχουν γίνει όλοι οι φίλοι και όλοι τρέχουνε κι εκείνοι την γυναίκα μου δεν βλέπω τους γονείς μου έχω ξεχάσει
κάθε ίχνος ανθρωπιάς και καλοσύνης έχω χάσει σαν κινούμαι μες στην πόλη μοιάζουν όλοι κοιμισμένοι παραπληροφορημένοι και δεν αντιδρούν σε τίποτα (τίποτα)
άλλη μια απεργία λήγει σήμερα
τα αιτήματα παραμείναν ανεκπλήρωτα όπως τα όνειρα – όπως οι υποσχέσεις μα εσύ
συνεχίζεις να ψηφίζεις δεν αλλάζεις δεν μπορείς να αποφύγεις όσα φτιάξαν όλοι εκείνοι
έχουν ριζώσει βαθιά μες στην καρδιά σου κι εσύ ελπίζεις τουλάχιστον με αξιοπρέπεια να πεθάνεις τι να κάνεις; αισθάνεσαι μικρός και εγκλωβισμένος, φοβισμένος

έχω μια παράνοια κρυμμένη στην καβάτζα και περιμένω να την ξεθάψω στις πιο δύσκολες στιγμές δεν έχω τίποτα που να αξίζει να φοβάσαι μα κουβαλάω χειροβομβίδα στου λαιμού μου τις χορδές

δε θα λυγίσω, δε θα υποταχτώ, θα προδοθώ πρώτα απ’ολους και στο τέλος θα περάσω μόνος τα καρφιά στα χέρια μου
πατέρα δε σε συγχωρώ ήξερες πολύ καλά τι κάνεις κι όμως το ‘κανες
ίσως να’μαι εγώ ο τρελός που πάει σε αντίθετη τροχιά και νομίζει πως οι υπόλοιποι είναι που πηγαίνουν ανάποδα
όσο το αίμα δεν πήζει και το πτώμα μυρίζει γαρύφαλλα, τότε το θέαμα κερδίζει
δεν είναι ταινία του χόλυγουντ, δεν μπορείς να σώσεις την κοπέλα και τον κόσμο, αλλά ούτε να διαλέξεις ένα από τα δυο
κι αν υπάρχει μια ελπίδα να σώσεις το τομάρι σου, είναι να βαδίσεις στα χνάρια αυτών που απεχθάνεσαι
λένε ότι όταν μισείς κάτι τελικά καταλήγεις να του μοιάζεις , μα νομίζω θα του έμοιαζες έτσι και αλλιώς
το μόνο που πραγματικά επιλέγεις είναι αν θα το μισήσεις ή όχι
μη φοβηθείς να σφυρηλατήσεις την ψυχή σου με εμπειρίες (όχι)
γίνε ότι σε προστάζει η ζωή (ναι)
μόνο μην ξεχάσεις να γίνεις το καλύτερο δυνατό
πνιγήκαμε στο τίποτα και το τίποτα έγινε η υγεία μας
ψάχνουμε κούτσουρα να πιαστούμε στην επιφάνεια για να κρατηθούμε.
ορκίζομαι ότι προτιμώ να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου κλεισμένος μες στο σπίτι, παρά να αντικρύσω άλλη μια μετριότητα.

έχω μια παράνοια κρυμμένη στην καβάτζα και περιμένω να την ξεθάψω στις πιο δύσκολες στιγμές δεν έχω τίποτα που να αξίζει να φοβάσαι μα κουβαλάω χειροβομβίδα στου λαιμού μου τις χορδές